Van regen en dood

THROUGH winter-time we call on spring,
And through the spring on summer call,
And when abounding hedges ring
Declare that winter's best of all;
And after that there's nothing good
Because the spring-time has not come -
Nor know that what disturbs our blood
Is but its longing for the tomb.

W.B. Yeats - The Wheel

*********************

De vertaling hiervan stond vandaag in de krant en nodigde uit tot het opzoeken van het origineel, dat donkerder, geheimzinniger en intrigerender is. En dat komt niet omdat ik beter Nederlands begrijp dan Engels, want dat is misschien wel helemaal niet zo.

Het was vandaag bijzonder toepasselijk omdat het leek alsof echt iedereen vol overgave en toewijding aan het klagen was over het weer.
"het is mei! hoe kan het nou zulk weer zijn in mei!"
"waar is de zon?"
"wanneer wordt het zomer?"
enzovoorts.

Nu weet ik het dus: klagen over het weer, en over de seizoenen, en over dat alles niet is zoals je het graag zou willen, betekent dat je geen zin hebt in het leven. Dat is wat ons hart verontrust.

Ik heb er geen last van, van de regen, van het feit dat het seizoen niet past bij het weer. Maar ja, mijn leven is dan ook behoorlijk geweldig op het moment.