Wie veel reist kan veel vertellen.
Wie veel mensen kent maakt kans om veel te eten uitgenodigd te worden - en aan andere tafels, in nieuw gezelschap, inspiratie op te doen.
Inspiratie voor grote en kleine levensvraagstukken. Verhalen horen over andere levens, ontdekken hoe je ook naar de dingen kan kijken. Of wat minder hoogdravend, gewoon inspiratie voor de volgende maaltijd.
Vorige week was ik weer eens te gast aan de tafel. Doperwtensoep met avocadoroom, kreeg ik te eten. Zelf wil ik eigenlijk altijd iets knapperigs-hardgebakkens als garnering van een gebonden, gepureerde soep. Croutons, van brood of tempeh. Hard gebakken krokante reepjes oesterzwam. Gepofte pompoenpitten. Geroosterde amandelen. Enzovoorts. Maar die soep (een recept uit Yvette van Boven's Homemade), een vrij dunne soep die er niet alleen groen uitziet maar die ook groen smaakt, fris en kruidig en grassig, die warme soep met een flinke lepel zachte romige lichtzure, door een vleugje basilicum gekuste avocado creme... die soep was helemaal perfect, en had geen krokant accent nodig.
Een paar dagen later maakte ik thuis tomatensoep (de allersimpelste versie: beetje ui en knoflook bakken, tomaten uit blik en bouillon erbij, aardappel in blokjes erbij, koken en pureren) en at hem met een grote klodder koele, frisse cottage cheese. En o wat was dat lekker. En de volgende dag at ik een restje van dezelfde soep, met alweer cottage cheese, EN tempeh croutons.
Hete soep, zachte koele romige kaas, pittige knapperige stukjes tempeh. Het beste van alle werelden en alle inspiraties, samen in 1 soepkom.
No comments:
Post a Comment